ZS CKP od 95 lat swojego istnienia dostosowuje ofertę kształcenia do zmieniającego się środowiska lokalnego, stylu życia i zapotrzebowania na rynku pracy. Pierwsze lata istnienia szkoły zbiegły się z odradzaniem państwa po 123 latach niewoli. Wówczas na potrzeby gospodarki konieczny był rozwój szkolnictwa zawodowego. Wypracowany wtedy system nauki zawodu – zdobywanie wiedzy teoretycznej w szkole, a praktycznej w warsztatach usługowych lub rzemieślniczych, zasadniczo nie zmienił się od lat. W latach 1926 – 1939 szkoła oferowała możliwość zgłębiania arkanów 30 zawodów. Kilka z nich należy już do zawodów praktycznie wymarłych i pewnie niewiele osób potrafiłoby odgadnąć, czym zajmował się kaflarz, trepiarz, rymarz, zdun, koszykarz czy strycharz. Co ciekawe, niektóre zawody mające swój początek w tamtym odległym czasie, w dalszym ciągu znajdują się w ofercie edukacyjnej szkoły i również dziś jest na nie zapotrzebowanie – ślusarz, fryzjer, szewc, piekarz, mechanik, monter, fotograf, cukiernik, murarz. Można więc śmiało stwierdzić, że już w latach 30-stych XX wieku obecny ZS CKP był bardzo innowacyjną szkołą, idącą z duchem czasu, a nawet go wyprzedzającą.

W latach 1945- 1961 ZS CKP (wówczas Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa, a od 1955 roku Zasadnicza Szkoła Zawodowa) w dalszym ciągu pozostawał placówką skierowaną na uczenie zawodu. W związku z tym, że zostały zbudowane warsztaty szkolne, w których znalazła się kuźnia, stolarnia i ślusarnia, adepci tych kierunków uzyskali możliwość nabywania zarówno wiedzy teoretycznej, jak i praktycznej w jednym miejscu. Pozostali w dalszym ciągu uczyli się w systemie dualnym. Placówka, wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu lokalnego rynku pracy, zaczęła kształcić: ślusarzy parowozowych, tokarzy – frezerów, mechaników precyzyjnych, monterów maszyn elektrycznych.

W 1961 roku zostało utworzone Technikum Mechaniczne, a szkoła w związku z tym została przekształcona w Zespół Szkół. W następnych latach placówka kierowała się coraz bardziej w kierunku zawodów mechanicznych. Nowe kierunki – ślusarz maszynowy, spawacz, tokarz, ślusarz mechanik wyparły min. gospodarstwo domowe i żywienie zbiorowe oraz krawiectwo. Wraz ze zmieniającymi się realiami życia, zmianie ulegała nie tylko oferta edukacyjna, ale także typy szkół. Powstała Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących i Technikum Mechaniczne dla Pracujących, w którym absolwentom Zasadniczej Szkoły Zawodowej została stworzona możliwość dalszego kształcenia.

W 1972 roku zostało utworzone w Zespole Szkół Zawodowych im. Generała Waltera (taką nazwę otrzymała szkoła w 1966 roku, czyli na 40 – lecie istnienia) Liceum Zawodowe. W 1975 roku w wyniku zmian reorganizacyjnych powołano Zespół Szkół Zawodowych nr 1, w skład którego weszły: Technikum Mechaniczne, Technikum dla Pracujących, Liceum Zawodowe, Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Zasadnicza Szkoła Zawodowa Dokształcająca (czyli ZSZ dla pracujących). Dominującymi kierunkami kształcenia stały się: obróbka skrawaniem, ślusarz, ślusarz – spawacz, tokarz, monter wewnętrznych instalacji budowlanych. O zapotrzebowaniu na specjalistów kształconych przez szkołę świadczy fakt, że w TM i Liceum Zawodowym utworzono po 6 klas, w ZSZ – 16, w TM dla Pracujących – 4, a w ZSD – 13 klas.

Lata 90 – te przyniosły kolejne zmiany. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom społecznym i rosnącemu zainteresowaniu nauką w liceach ogólnokształcących, w roku 1991 zostało wygaszone Liceum Zawodowe, a na jego miejsce powstało Liceum Ogólnokształcące. Uczniowie mieli do wyboru dwa profile – ogólny i matematyczno – fizyczny. Również zmiany dotyczyły technikum. Technikum Mechaniczne zostało zastąpione przez Technikum Zawodowe, które kształciło w obszarze spawalnictwa oraz budowy i eksploatacji maszyn. ZSZ oferowała naukę w zawodach: mechanik maszyn i urządzeń, operator obrabiarek skrawających, ślusarz – spawacz, mechanik pojazdów samochodowych, elektromechanik, elektromechanik pojazdów samochodowych, blacharz samochodowy, krawiec, fryzjer, ciastkarz.

Pod obecną nazwą Zespół Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego szkoła funkcjonuje od 6 czerwca 2001 roku. Przez te 20 lat nastąpiły kolejne zmiany w typach szkół i kierunkach kształcenia. Wciąż ten sam, od roku 1952 roku (wtedy została ukończona budowa siedziby szkoły), pozostaje adres przy Piłsudskiego 51 (wówczas zbieg ulicy 1 Maja i drogi do majątku Czerwonka). Niezmienne jest zaangażowanie kolejnych pokoleń nauczycieli w tworzenie dobrego klimatu do nauki, przyjaznej, życzliwej atmosfery dla uczniów oraz starania dyrekcji i organu prowadzącego, żeby dostosować ofertę edukacyjną do zmieniającej się rzeczywistości.

W przyszłym roku szkolnym uczniowie klas pierwszych będą mogli kształcić się w Liceum Ogólnokształcącym (klasa sportowo – rehabilitacyjna), Technikum (technik budownictwa, technik logistyk, technik spedytor, technik informatyk, technik mechanik, technik urządzeń dźwigowych i technik elektryk) i Branżowej Szkole I Stopnia (mechanik monter maszyn i urządzeń, ślusarz, magazynier – logistyk, operator urządzeń przemysłu chemicznego, blacharz, blacharz samochodowy, mechanik pojazdów samochodowych, mechanik motocyklowy, elektryk, elektronik, elektromechanik, elektromechanik pojazdów samochodowych, monter sieci i instalacji sanitarnych, murarz – tynkarz, betoniarz – zbrojarz, monter konstrukcji budowlanych, monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie, stolarz, lakiernik samochodowy, krawiec, cukiernik, piekarz, fryzjer, złotnik – jubiler, mechanik pojazdów kolejowych, operator obrabiarek skrawających).

M.Sz.

95 lat w pigułce czyli zmieniające się nazwy szkoły od powstania po dzień dzisiejszy:

1926 – 1947 – Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa

1947 – 1951 – Publiczna  Średnia Szkoła Zawodowa w Sochaczewie

1951 – 1952 – Zasadnicza Szkoła Zawodowa Elektryczna

1952 – 1955 – Zasadnicza Szkoła Budowlana

1955 – 1966 – Zasadnicza Szkoła Zawodowa

1966 – 1975 – Zespół Szkół Zawodowych im. Generała Waltera w Sochaczewie

1975 – 2001 – Zespół Szkół Zawodowych nr 1

od 2001 – Zespół Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego